VULGATA NOVA VULGATA CEI1974 CEI2008
BIBBIA MARTINI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Quanto è meglio il riprendere, e non proibir di parlare a chi con fessa (la colpa), che il nudrir l'ira! | 1 Quam bonum est arguere quam irasci, et confitentem in oratione non prohibere! |
2 Un impudico eunuco disonora una verginella: | 2 Concupiscentia spadonis devirginans iuvenculam: |
3 Cosi taluno iniquamente viola la giustizia. | 3 sic qui facit per vim iudicium iniquum. |
4 Quanto buona cosa ell' è nella correzione dimostrar pentimento! perocchè così tu fuggirai il peccato volontario. | 4 Quam bonum est correptum manifestare paenitentiam! Sic enim effugies voluntarium peccatum. |
5 V'ha chi saggio dimostrasi col tacere: ed havvi chi è odioso per la intemperanza del parlare. | 5 Est tacens, qui invenitur sapiens, et est odibilis, quia procax est ad loquendum. |
6 Uno si tace, perché non ha senno per parlare; e uno si tace, perché sa qual'è il tempo approposito. | 6 Est tacens non habens responsum, et est tacens sciens tempus aptum. |
7 L'uomo saggio tacerà fino a un dato tempo; ma l'uomo vano, e l'imprudente non badano al tempo. | 7 Homo sapiens tacebit usque ad tempus, lascivus autem et imprudens non servabunt tempus. |
8 Chi molto parla, farà danno all'anima propria, e chi si arroga ingiusto potere, sarà odiato. | 8 Qui multis utitur verbis, exsecrabitur; et, qui potestatem sibi assumit iniuste, odietur. |
9 La prosperità è un male per l'uomo scorretto: e i tesori trovati gli diveutan dannosi. | 9 Est processus in malis viro indisciplinato, et est inventio in detrimentum. |
10 Tal dono v'ha, che è inutile; e ve n'ha tale, che ha doppia mercede. | 10 Est datum, quod non est utile, et est datum, cuius retributio duplex. |
11 Taluno nell'esaltazione trova l'abbassamento; e a un altro l'umiliazione giova per innalzarsi. | 11 Est propter gloriam minoratio, et est qui ab humilitate levat caput. |
12 Taluno compera molte cose a vii prezzo; ma poi gli tocca a pagarne il settuplo. | 12 Est qui multa redimat modico pretio et restituens ea in septuplum. |
13 Il saggio si rende amabile con sue parole, ma le grazie degli stolti sono gettate. | 13 Sapiens in verbis seipsum amabilem facit, gratiae autem fatuorum effundentur. |
14 Il dono dello stolte non sarà utile a te; perocché egli ha sette occhi: | 14 Datum insipientis non erit utile tibi, oculi enim illius septemplices sunt: |
15 Ei darà poco, e molti farà rimproveri, e aperta la bocca, getterà fuoco. | 15 exigua dabit et multa improperabit, et apertio oris illius quasi clamantis. |
16 Egli è uno, che oggi da in prestito, e ridimanda domane: un tal uomo è odioso. | 16 Hodie feneratur quis et cras expetit: odibilis est homo huiusmodi. |
17 Lo stolto non avrà un amico, e i suoi doni non saranno graditi: | 17 Fatuus dicit: “ Non est mihi amicus, et non est gratia bonis meis ”. |
18 Conciossiachè quelli, che mangiano il pane di lui sono falsi di lingua: e quanti, e quanto spesso si burleranno di lui? | 18 Qui enim edunt panem illius, falsae linguae sunt. Quoties et quanti irridebunt eum! |
19 Perché egli senza giudizio dona o quello, che dovea serbare, e quello ancora, che non doveva serbare. | 19 Neque enim, quod habendum erat, directo sensu distribuit, similiter et, quod non erat habendum, est indifferens ei. |
20 Le cadute della lingua fallace, sono come di chi cade dal tetto; così repentina sarà la caduta dei cattivi. | 20 Melius lapsus in pavimento quam lapsus linguae: sic casus malorum festinanter veniet. |
21 L'uomo sgraziato è come una favola senza sugo di quelle, che van sempre per le bocche di gente mal allevata. | 21 Homo acharis quasi fabula importuna; in ore indisciplinatorum assidua erit. |
22 La parabola non ha grazia in bocca dello stolto, perché egli la dice fuori di tempo. | 22 Ex ore fatui reprobabitur parabola, non enim dicit illam in tempore suo. |
23 V'ha chi non pecca, perché non ne ha il modo, e si cruccia di stare nell'inazione. | 23 Est qui vetatur peccare prae inopia, et in requie sua non stimulabitur. |
24 V'ha chi manda in rovina l'anima propria per uman rispetto, e la rovina in grazia di un imprudente, e per riguardo ad un tal uomo si perde. | 24 Est qui perdit animam suam prae confusione, et ab imprudenti persona perdet eam; personae autem acceptione perdet se. |
25 V'ha chi per uman rispetto promette all'amico, e il guadagno, che ne ha, è di farselo gratuitamente nimico. | 25 Est qui prae confusione promittit amico, et lucratus est eum inimicum gratis. |
26 Pessimo vitupero dell'uomo ella è la bugia, ma questa sta di continuo nella bocca dei male allevati. | 26 Opprobrium nequam in homine mendacium, et in ore indisciplinatorum assidue erit. |
27 E men cattivo il ladro, che il mentitore perpetuo: tua e l'uno, e l'altro avranno in retaggio la perdizione. | 27 Potior fur quam assiduitas viri mendacis; perditionem autem ambo hereditabunt. |
28 I costumi de' mentitori sono disonorati, e si sta sempre con essi la loro ignominia. | 28 Mos hominis mendacis est sine honore, et confusio illius cum ipso sine intermissione. |
29 Il saggio col suo parlare si accredita, e l'uom prudente sarà accetto ai magnati. | 29 Verbum parabolarum. Sapiens in verbis producet seipsum, et homo prudens placebit magnatis. |
30 Chi coltiva la sua terra, farà più alto cumulo di grasce: e chi fa opere di giustizia sarà esaltato; e chi è accetto ai magnati, fuggirà l'iniquità. | 30 Qui operatur terram suam, inaltabit acervum frugum, et, qui operatur iustitiam, ipse exaltabitur; qui vero placet magnatis, effugiet iniquitatem. |
31 I regali, è i donativi accecano gli animi de' giudici, e rattengono le loro riprensioni, facendoli come mutoli. | 31 Xenia et dona excaecant oculos iudicum et quasi camus in ore avertunt correptiones eorum. |
32 La sapienza, che si tiene occulta, e il tesoro, che non si vede, a che giovano l'una, e l'altro? | 32 Sapientia absconsa et thesaurus invisus, quae utilitas in utrisque? |