¹Audite me, qui sequimini iustitiam,qui quaeritis Dominum;attendite ad petram, unde excisi estis,et ad cavernam laci, de qua praecisi estis.
²Attendite ad Abraham patrem vestrumet ad Saram, quae peperit vos;quia unum vocavi eumet benedixi ei et multiplicavi eum.
³Consolatur enim Dominus Sion,consolatur omnes ruinas eius;et ponit desertum eius quasi Edenet solitudinem eius quasi hortum Domini.Gaudium et laetitia invenietur in ea,gratiarum actio et vox laudis.
⁴Attendite ad me, popule meus;et nationes, me audite,quia lex a me exiet,et iudicium meum in lucem populorum statuam.
⁵Prope est iustitia mea,egressa est salus mea,et brachia mea populos iudicabunt;in me insulae sperabuntet ad brachium meum attendent.
⁶Levate in caelum oculos vestroset inspicite in terram deorsum,quia caeli sicut fumus liquescent,et terra sicut vestimentum atteretur,et habitatores eius sicut haec interibunt.Salus autem mea in sempiternum erit,et iustitia mea non deficiet.
⁷Audite me, qui scitis iustitiam,popule, in cuius corde est lex mea:nolite timere opprobrium hominumet blasphemias eorum ne metuatis.
⁸Sicut enim vestimentum sic comedet eos vermis,et sicut lanam sic devorabit eos tinea;iustitia autem mea in sempiternum erit,et salus mea in generationes generationum.
⁹Consurge, consurge, induere fortitudinem,brachium Domini;consurge sicut in diebus antiquis,in generationibus saeculorum.Numquid non tu percussisti Rahab,vulnerasti draconem?
¹⁰Numquid non tu siccasti mare,aquam abyssi vehementis,qui posuisti profundum maris viam,ut transirent liberati?
¹¹Et redempti a Domino revertenturet venient in Sion laudantes;et laetitia sempiterna super capita eorum,gaudium et laetitiam obtinebunt;fugiet dolor et gemitus.
¹²Ego, ego ipse consolator vester.Quis tu, ut timeas ab homine mortaliet a filio hominis, qui quasi fenum ita arescet?
¹³Et oblitus es Domini factoris tui,qui tetendit caelos et fundavit terram;et formidasti iugiter tota diea facie furoris eius, qui te tribulabat,cum parabat ad perdendum.Ubi nunc est furor tribulantis?
¹⁴Cito captivus liberabituret non morietur in fovea,nec deficiet panis eius.
¹⁵Ego enim sum Dominus Deus tuus,qui conturbo mare,et intumescunt fluctus eius;Dominus exercituum nomen eius.
¹⁶Posui verba mea in ore tuoet in umbra manus meae protexi te,cum extendebam caelos et fundabam terramet dicebam ad Sion: “Populus meus es tu ”.
¹⁷Elevare, elevare, consurge, Ierusalem,quae bibisti de manu Domini calicem irae eius;poculum soporis bibisti,epotasti.
¹⁸Non est qui sustentet eamex omnibus filiis, quos genuit;et non est qui apprehendat manum eiusex omnibus filiis, quos enutrivit.
¹⁹Duo sunt quae occurrerunt tibi;quis contristabitur super te?Vastitas et contritio et fames et gladius;quis consolabitur te?
²⁰Filii tui defecerunt,iacent in capite omnium viarumsicut oryx illaqueatus,pleni indignatione Domini,increpatione Dei tui.
²¹Idcirco audi hoc, pauperculaet ebria, sed non a vino.
²²Haec dicit dominator tuus,Dominus et Deus tuus, qui contendit pro populo suo:“ Ecce tuli de manu tua calicem soporis,poculum indignationis meae;non adicies, ut bibas illum ultra.
²³Et ponam illum in manu eorum, qui te humiliaveruntet dixerunt tibi: “Incurvare, ut transeamus”;et ponebas ut terram dorsum tuumet quasi viam transeuntibus ”.

---

Gen Ex Lv Nm Deut Ios Iudc Ruth 1 Re 2 Re 3 Re 4 Re 1 Par 2 Par Esd Neh Tob Iudt Esth 1 Mach 2 Mach Iob Ps Prov Eccle Cant Sap Eccli Isa Ier Lam Bar Ez Dan Os Ioel Am Abd Ion Mi Nah Hab Soph Agg Zach Mal Mt Mc Lc Io Act Rom 1Cor 2Cor Gal Eph Phil Col 1 Thess 2 Thess 1 Tim 2 Tim Tit Philem Hebr Iac 1 Pt 2 Pt 1 Io 2 Io 3 Io Iud Apoc